362. احوالات خراب!

بخاطر تعمیرات و زیبا سازی خونه و اینکه کلا خونه رو زدیم کوبیدیم و کم مونده از اول بسازیمش، دیشب محروم بودیم از آب و سرویس بهداشتی! مجبور شدیم شب بریم خونه ی آبجی اینا، و مجبور شدیم با میلاد توی یه اتاق بخوابیم، اما فقط فکر میکردیم که میتونیم بخوابیم! میلاد چنان خروپف میکرد که شیشه ها میلرزید، واقعا نتونستیم بخوابیم و کل روز رو سردرد داشتیم! البته نذاشتیم اونم بخوابه، تا صداش در میومد بیدارش میکردیم، خب حقش بود!

از زمان بیگ بنگ و تشکیل سیاره ها و تاسیس کره ی زمین (!) دو گروه از مردم توی یه برهه ی کوتاهی از زندگی معنی واقعی خوشبختی رو درک کردن! یکی از اونا من و مامان بودیم زمانی که میلاد رفت خدمت و دیگری هم خدمتی های میلاد بودن زمانی که میلاد خدمتشو تموم کرد و اونا از خروپف های اون راحت شدن! خدا نصیب نکنه کسی مجبور باشه با آدم های خروپفی توی یه اتاق بخوابه! 

یه نفر تو اینستا یه عکس گذاشته بود که از ما خواسته بود یه ویژگی ازش بگیم و منم خیلی دلم ازش پر بودم، رفتم عقده هامو خالی کردم، انصافا با جنبه رفتار کرد

بعد این دوستمون معلوم الحال با نیم متر قد و نیم کیلو وزن فک میکنه من میترسم و حرفامو یواشکی به کسی میگم، نه از این خبرا نیست، آدم باید رک و پوست کنده حرفشو بزنه، دزدکی و ناشناس حرف زدن کار بچه هاس!

پ ن: امروز یه قرار مهم رو بدون هیچ دلیل واقعی و منطقی پیچوندم، قراری که ممکن بود مسیر زندگیمو از مجردی به غیرمجردی منحرف کنه! (خطاب به خودم) چرا؟ 

خیلی بی ربط نوشت: دلتنگم و با هیچ کسم میل سخن نیست!