578. ولمون کنین تورو خدا... + بعدا نوشت!

هر وقت یه خواستگار سر و کله ش پیدا میشه و بعد از رفتنش قیافه ی من سه در چهار میشه، مامان میره رو منبر و شروع میکنه که " بسم ا... الرحمن الرحیم، روایت داریم که اگه دیدین خواستگاری خوبه (از لحاظ دین و اخلاق) بهش دختر بدین..." میگم همینجا صبر کن! قربون دهن اونی که اینو گفته، ولی مگه شرط ازدواج رضایت طرفین نیست؟ من چجوری رضایت بدم با کسی ازدواج کنم که نه میشناسمش، نه از اخلاقش میدونم، نه حتی از تیپ و قیافه ش خوشم میاد، اونم صرفا بخاطر اینکه گفتن نماز میخونه (حالا راست یا دروغ!!)؟! اصلا احساس ما مهم نیست که طرف رو دوست داشته باشیم یا نه؟ از طرف خوشمون بیاد یا نه؟ به دلمون بشینه یا نه؟ میپرسم مامان تو دین اسلام کدوم زوج همیشه الگو بوده؟! میگه "حضرت محمد و حضرت خدیجه؛ حضرت علی و حضرت فاطمه" میگم آ قربون دهنت... حضرت محمد که یه عمر برا حضرت خدیجه کار میکرده، حضرت علی هم که کلا تو خونه ی حضرت محمد بزرگ شده... آیا اینا هم مثل ما ندیده و نشناخته ازدواج کردن و شدن الگو؟! 
آقا من شرق زده، اصلا من کُره زده، یکی بیاد به من بگه چطور میشه اخلاق و دین یه پسری که با ما هفت پشت غریبه س و میاد خواستگاری رو فهمید اونم توی دو سه جلسه نه، ده جلسه، اصلا بیست جلسه؟! طرف میگه سوالای انحرافی و نکته دار ازش بپرس، بابا مگه کنکوره؟! تازه اینکه من بخوام بفهمم مثلا دست بزن داره یا نداره رو چجوری با سوال انحرافی از زیر زبونش بکشم بیرون؟! اگه فهمیدن این چیزا غیرممکنه خب آیا من اشتباه میکنم که فقط رجوع میکنم به دلم و میبینم که دلم رضا نمیده و میگم نه؟! هرچند بیشتر معتقدم که اگه واقعا قسمتم باشه خدا مهرشو به دلم میندازه و ناخودآگاه قبول میکنم... عقیدم رو نمیخوام تحمیل کنم اما اینکه بخوام به بقیه بفهمونم که درکم کنن خیلی سخته... خدا واقعا به من صبر بده...
+ این سومین خواستگارم بود که رشته ش مهندسی برق بود! چند تا از پسرای همسایه مونم برق خوندن، النازم مهندسه برقه، حتی اونی که دوسش داشتم هم رشته ش برق بود... میگم به نظرتون یکم این رشته تو جامعه اشباع نشده یا فقط طرفای ما اینجوریه؟! 

+ شفاف سازی: اصلا یکی از بزرگترین مشکلاتی که من با خواستگارام داشتم (جدا از اینکه یه عده اونا منو رد کردن و یه عده هم به دلم ننشستن) مساله ی آذری بودنشونه! درسته ما خودمون جد اندر جد و نسل اندر نسل تبریزی بودیم و تُرک، اما چون بزرگ شده اینجا نیستیم و ترکی صحبت نکردیم، عادت نداریم ترکی حرف بزنیم ولو کاملا به این زبان مسلطیم! اصلا گیریم زبان ترکی بهترین و کاملترین و فوق العاده ترین زبان دنیاس و زبان فارسی پست ترین زبان دنیا، بالاخره زبان رسمی کشورمون فارسیه و اینکه یه خواستگار تحصیل کرده میاد و میگه فارسی نمیتونم حرف بزنم و من فارسی حرف میزنم و اون به خودش زحمت نمیده و در نهایت ترکی جوابمو میده بیشتر منو میسوزونه... شاید مساله ای نباشه اما در آینده مشکل ساز میشه، مخصوصا الان که ازدواج ها سر هیچی به طلاق کشیده میشه! شما فرض بفرمایید پس فردا بچه ی من تو خونه با من فارسی حرف بزنه با باباش ترکی! اصلا میشه؟ یا پس فردا من با همسرم میرم چیزی بخرم اون میاد ترکی حرف میزنه و من فارسی، مسخره مون نمیکنن؟؟ شاید واسه شما مسخره به نظر بیاد اما باید بهتون بگم که تبریزی ها اگه بفهمن که شما ترکی بلدین و اما به هر دلیلی دارین فارسی حرف میزنین حسابی مسخره تون میکنن، ما هنوزم که هنوزه به خیلی از فامیلامون نتونستیم بفهمونیم که بابا به پیر به پیغمبر اینکه ما فارسی حرف میزنیم واسه کلاس گذاشتن نیست، اصلا مگه زبان فارسی کلاس داره؟! ولی خب همیشه تو جمع فامیلی این فارسی حرف زدن های ما مسخره میشه و کلی اعصابمونو خورد میکنه... در جواب به اونایی که میان به من میگن تو سخت میگیری و تقصیرارو میندازن گردن منو پستمو پسند نمیکنن و فک میکنن مشکل از منه فقط میتونم بگم " عزیزم سن بیرین بیلیسن، بیرین بیلمیسن" یعنی تو اگه یه چیزی بدونی یه چیزی هم نمیدونی و نباید فقط از روی اون چیزی که خودت میدونی طرف رو قضاوت کنی، آخه تو که توی شرایط من نیستی که!