90. عاقبت دستانمان رو میشود با شعرها... مثل چشمانی که بعد از گریه ها پف میکنند...
جمعه, ۱۶ بهمن ۱۳۹۴، ۰۷:۲۱ ق.ظ
وقتی
قدیمی ترین رفیق دانشگاهیت (رفاقت از سال 90) که تا حالا حتی یک روز هم باهم قهر
نبودیم میبینه حرف تو کلۀ من نمیره و مجبور میشه به زبان خودش برام مثال بیاره
میشه این:
+
خدایا منو از رفیقام گرفتی لااقل اونا رو از من نگیر!!+ جناب کند اوشاقی که پیام خصوصی دادی که شنبه تو هم میای دانشگاه؛ سن هارا؟!+ همچنان عنوان را دریابید!
کیست کیست ؟
چرا ؟چرا؟چرا؟
اوشون کیه که غیر من تو را نیز انلاین می بیند5