465. هر نگاهی محرم دیدار روی یار نیست...!

روایت داریم از حضرت علی (ع) که میفرمایند: "چه بسا روزه داری که از روزه اش جز گرسنگی و تشنگی بهره ای ندارد و چه بسا شب زنده داری که از نمازش جز بیخوابی و سختی سودی نمی برد " و این دقیقا حال و روزه زار منه! 

اعتراف میکنم من هیچ فیضی از ماه رمضون نبردم، حال خوبی هم بهم دست نداد، لحظه شماری میکردم واسه تموم شدنش حتی! من مثل نسرین نیستم که بگم لبخند خدا رو تو چهره ی اطرافیانم دیدم! من لبخند خدا رو تو چهره ی اونایی که روزه نمیگرفتن و روزه دارها رو مسخره میکردن ندیدم، لبخند رضایت خدا تو چهره روزه دارهایی که غیبت کردن، سخن چینی کردن، دو به هم زنی کردن و فقط اعصاب خوردی برا من موند، نبود! شاید لبخند خدا رو باید تو چهره ی پنهان کسی میدیدم که چند صباحی اومد و افکار و تمرکزم رو که این روزها خیلی بهش نیاز داشتم رو بهم زد و منو از هدفی که دارم بازم یه سال دورتر کرد! چهره ی منه سراپا تقصیر هم توی آیینه هیچ نشانی از لبخند خدا نداشت! چطور میتونم بگم توی ماه رمضون لبخند خدا رو دیدم؟ شایدم مشکل از نگاه پر گناه من بود...

از ماه رمضان هیچی نصیب من نشد جز گشنگی و تشنگی... نه حال خوشی بود و نه حس و حالی برای دعای سحر... هر سه تا شب قدر رو بیدار بودم، ولی هیچکدوم رو درک نکردم! این لحظات آخر یه دعایی هم در حق این بی نصیب بکنین جای دوری نمیره... التماس دعا...

عیدتون هم (پیشاپیش) مبارک...