508. دل نوشته به تاریخ امروز!

و اما امروز...

از آن روزهای لعنتی ست، لعنتی! 

از آن روزهایی که میخواهم فراموشش کنم، به آن فکر نکنم، مثلا خودم را بزنم به بیخیالی که اتفاقی نیوفتاده بود... اما افتاده بود! دقیقا امروز بود... ساعتش، مکانش، تمام لحظاتش، آدم هایی که بودند و ما را دیدند، حتی آدم هایی که بودند و ما را ندیدند و مشغول خودشان بودند را هم یادم هست!

تو اما یادت نیست! سالهاست که امروز را فراموش کرده ای؛ آنقدر غرق در خوشی هایت و اطرافیانت شده ای که من هم جای تو بودم این روز را فراموش میکردم... حق داری جانم، حق داری! 

به گمانم دلیل بی تابی های این روزهایم را بدانم، قطعا دلیلش امروز است! نه...اشتباه نکن، امروز که روزی خاص نیست؛ منظورم امروزیست در آن سال! در خیلی سال پیش! 

بیاد دارم آن روز هوا گرم بود، خیلی گرم! اما بعد از آن روز، هر سال در این روز هوا ناگهان سرد میشود... میگویند هوای تبریز است، گرما و سرمایش مشخص نیست؛ اما مشخص است، آنها نمی فهمند که تو رفته ای! از همان مسیری که گفتم نرو، از همان مسیری که گفتم خاطره ی بدی از آنجا دارم، از همان مسیری که میدانستم تو هم بروی دیگر برنمی گردی! خندیدی و گفتی خرافاتی نباش! دیدی حق با من بود؟ 

امیدوارم هیچوقت گذرت به اینجا، به این پست نیوفتد...!