194.من و بیکاری؟! محاله!!

این تموم شدن کنکور یه سری پیامدا داشته که بعضیاشون خوب بوده و بعضیاشون اونقد بده که دلم نمیخواد حتی راجع بهشون حرف بزنم!! یکی از پیامدای خوبش اینه که الان وقت آزاد خیلی دارم، از روز شنبه واسه هر ساعتی که خونه بودم مامان یه برنامۀ خاصی داشته ( این قلمچی میگه برای تابستان شما برنامۀ ویژه ای داریم، ننۀ منم شعارش این بود که برای بعده کنکورت برنامۀ ویژه ای دارم!!) از طرفی آخرای ماه از 25 ام به اون طرف سرمون خیلی شلوغ میشه و حسابی هم خسته میشم، اما ماشاا... نن جون جوری برنامه میریزه که نمیشه پیچوند! تقریبا 4-5 ماهی هم میشه که نتونستم برم پایگاه و اصلا نمیدونم اونجا چه خبره، میشه گفت آخرین بار همون 22 بهمن بود که رفتیم راهپیمایی (تظاهرات!) و از همون موقع شالِ دوستم مونده دستم و شما حساب کنین که چقد مشغول بودم که هنوزم نتوستم ببرم بهش پس بدم!! امروزم سه شنبه روز پایگاه بود اما خسته بودم و نرفتم!! (یه خدا قوتی چیزی هم نمیاد سر زبونتون، همینجوری بر و بر منو نگاه کنین ها!!) از طرفی دیروزم م. پ. ن لطف کرد اومد جلوی محل کارم و هاردمو برد که برام یه عالمه فیلم و کارتون بزنه که توی وقتای بیکاریم بشینم تماشا کنم  و از اوقات فراغتم به نحو احسن (احسنت!) استفاده کنم، و امروزم باز این همه راه رو طی کرد تا هاردمو بهم پس بده و منم بعد از این پست میخوام برم ببینم چیا زده برام!! اما بگم از اون پیامد بدهاااا!! یادتون میاد دورانی که برای کنکور درس میخوندم چقد خوراکی داشتم؟! یادتونه هرچی هوس میکردم عرض کمتر از 12 ساعت برام مهیا میشد؟! اون شکلات ها، شیرینی ها، لواشک ها، همه و همه یادتون میاد؟! یادتونه مامانم میگفت بخور جون بگیری؟! یادتونه میگفت نه اصلا هم چاق نیستی، فقط رو درس هات تمرکز کن؟! حالا برگشته میگه وااااااااااااااااااای زهرا چقد چاق شدی!! شاید باورتون نشه اما دیگه بهم ناهارم نمیده!! میگه باید لاغر کنی، هرچی حرفای گذشته شو براش یادآوری میکنم میگه یادم نمیاد گفته باشم بخور جون بگیری!! به دادم برسین، اگه یکم دیگه تو این شرایط بمونم تلف میشم هاا، اونوقت کی بیاد براتون از خاطرات بی شوهریش بنویسه؟!(میدونم هیچ ربطی نداشت فقط خواستم تاکید کنم آی ام سینگل!) + هوای گرم، دلم شدید بستنی میخواد، خدایا یکی رو برسون بره برام بخره!!

193. پس لرزه های تولد همچنان ادامه دارد!! :D

شاید باورتون نشه اما من تا به امروز همینجوری دارم پیام تبریک دریافت میکنم! اصلا از یه سری از دوستام پیام دریافت کردم که شماره هاشون پاک شده بود و چون خبری هم ازشون نبود احتمال میدادم منو به کل فراموش کردن!! دیروز بعد از 4- 5 ماه که بخاطر درس خوندن خودمو توی خونه حبس کرده بودم الناز اصرار داشت که بریم بیرون همو ببینیم! منم که آخرای ماه سرمون شلوغ میشه واسه اینکه بتونم تا عصر کارمو تموم کنم از ساعت 11 رفته بودم و بالاخره ساعت 5 کارم تموم شد و به قراره ساعت 6 تونستم به موقع برسم الناز بهم گفته بود برا تولدم میخواد دسر درست کنه و منم خیلی مشتاق بودم که دست پخت دوستمو بخورم، اما وقتی رسیدم به محل قرار در کمال ناباوری دیدم به به... به همراه دسر، یه کیک خوشمزه هم درست کرده و با کلی مخلفات و تجهیزات واسه من یه تولد چهارنفره گرفته (من بودم و خوهرم و الناز و خواهرش!) اصلا به نظر من هر کس توی عمرش یبار باید اینجوری توسط دوستاش سورپرایز بشه، وگرنه اگه این چیزام تو زندگی نباشه که دیگه زندگی فایده نداره!! + از النازی خیلی ممنونم بخاطر این تولدی که برام گرفته و جای خیلیاتون خالی بود! + امروز تولد یکی از دوستای خوبم ر. ر هست، تولدش رو تبریک میگم و براش آرزوی موفقیت دارم!

192. تولدم مبارک... ^_^

تولدم مبارک! بله امروز سالروز تولد یکی از بهترین دخترای دنیاس! تعریف از خود نباشه اما شواهد و قراین اینو نشون میده، البته نظر شمام محترمه!! از دیشب تا حالا کلیییییییی پیام تبریک دریافت کردم و آمارشون از این قراره: اولین پیام تبریک حضوری: دامادمون اولین تبریک با تماس تلفن: داداش میلادم از پادگان اولین اس ام اس: طبق معمول الناز اولین پیام تبریک تلگرامی: همکلاس دانشگاهیم، دانشجوی ارشد زبان، که همیشه فک میکنه من تولدم 25 تیره مارال. ح اولین پیام اینستایی: یکی از فالورهای جنس ذکور که نمیشناسم! هنوز فیسبوک و جاهای دیگه رو چک نکردم! چک کنم در اسرع وقت به سمع و نظرتون میرسونم! مامان و بابام به هیچ وجه زیر بار نمیرن که بهم تبریک بگن، میگن ساعت 5 به دنیا اومدی اون موقع تبریک میگیم! این تبریکایی که از بانک ها میاد اصلا خوشحالم نمیکنه، پول بفرستن به جاش اگه راست میگن!! و همچنان این تبریکات تا آخرین دقایق امروز ادامه خواهد داشت و ممکنه فردا هم تمدید بشه!! امشبم که آبجیمینا واسه شام به مناسب تولد این گل سرسبد فامیل دعوتمون کردن بیرون!   اما اتفاقات دیروز (پس از کنکور) دیروز حالا از کنکور برگشتم اومدم یه سر به گوشی بزنم ببینم چه خبره دیدم یــــــــــــــــــــــا ابالفضـــــــــــــــــــــــــل! چه خبره!! همه منتظر گند زدنه من تو کنکور بودن!! حالا یکی یکی و با حوصلۀ تمام نشستم به همه شون توضیح دادم چی شده و همه شون احتمالا به نشانۀ تاسف سری برام تکون دادن! بابا دنیا که به آخر نرسیده، امسال نشد سال بعد، از قدیم گفتن ز گهواره تا گور کنکور بجوی، ماهی رو هر وقت از آب بگیری میتونی بخوریش، از همه مهمتر مشک آن است که خود ببوید (چه ربطی داشت!!)... خلاصه جونم براتون بگه که دیشب واسه اینکه بهم روحیه بدن و تسلی خاطره سوالات بازمانده و جواب ندادۀ من در کنکور باشه، برداشتن طی یه عملیات خودجوش منو بردن پارک منظریه!! منم تو راه کلی غر زدم که بابا اینجا خیلی شلوغه، آدم راحت نیست همش توسط خونواده هایی که کمتر از یک متر باهاشون فاصله داریم زیر نظریم و از این صوبتا! همینجوری هی داشتم غر میزدم دیدم یه خانومی اومد به مامانم گفت حاج خانوم میشه یه لحظه وقتتونو بگیرم!! منم گفتم بفرما، الان یا یه چیزی ازمون میخواد یا میگه اگه میشه یکم آروم تر حرف بزنین و بخندین!! یهو دیدم مامان داره شماره میده!!!!! بــــله دیگه توی پارکم آسایش نداریم که از دست این خواستگارا! دوتا خونواده در حال رقابت برای به دست آوردن من بودن، دو تا خونواده منو برا پسرشون پسند کرده بودن (خدا شانس بده مردم یکیشم ندارن!)، باورتون میشه؟! من که خودم باورم نمیشه!! خانومه شماره رو گرفت گفت میده به هردوشون، ایشاا... قسمت هرکدومشون باشه (یعنی باشم)!! منم جلوی عروسمون همچین یه پُزی اومدم که ببین چه خواهر شوهری داری و قدر نمیدونی!! لحظۀ وصف ناپذیری بود! آقا بعد از اون من میخواستم هر غلطی بکنم آبجی هی می گفت نکن، تو تحت نظری، حتی میگفت کم غذا بخور نفهمن شکمویی وگرنه پشیمون میشنااا!! من نمیدونم این خواهره من دارم یا دشمن؟! والا دشمن با دشمنش اینکارو نمیکنه!! باور کنین اینا از دست من خسته شدن میخوان از دستم خلاص بشن، منم چونکه از این نیت شومشون خبر دارم هی جواب رد میدم به همه! از سه چهار ماه پیشم واسه امروز مرخصی گرفته بودم، صاحب کارمون میگفت آخه تو کنکورت جمعه س چرا شنبه رو نمیای؟! میگفتم بابا من روز تولدم دوست ندارم کار کنم، الان مامان میگه خوبه مرخصی گرفتی بیا خونه رو بریزیم تمییز کنیم!! خو مادره من، من اگه میخواستم کار کنم میرفتم سرکار دیگه، کارمم از این کار خیلی راحت تر بود که! همکارمم هم اومده تلگرام میگه واااااای زهرا چرا امروز نیومدی، میگم عکس پروفایلمو نگاه کنی میفهمی، میگه وااااای چه قشنگه سیوش کردم!! میگم خاک تو سرت تولدمه!! میگه عــــه مبارکه!! یعنی خدا توی شفا دادن به نظرم این دوستمو باید تو اولویت بذاره وگرنه منو دق میده!!+ همچنان تولدم مبارک + دیدین ترکیه بخاطرِ به دنیا اومدنِ من چیکار کرد؟! والا من راضی به این همه شورش نبودم، درسته من ایرانی ام اما متعلق به همه م!! من از همینجا مردم ترکیه رو به آرامش دعوت میکنم! + امروز هم زمان با من دو نفرم سعادت اینو داشتن که به دنیا بیان، بهشون تبریک میگم، جناب آقای اکبر آقایی (یک سال از من کوچیکتر) و آقای فرهاد عظیمی (سه ساعت کوچیکتر!)

191. یه روز خیلی بد...

دیروز کلی پیام های انرژی مثبت دریافت کردم، حتی داداشم میلاد از پادگان زنگ زده بود و برام کلی آرزوی موفقیت کرده بود، کمتر کسی بود که نمیدونست من فردا (یعنی امروز) کنکور دارم! حتی آخرین پیامی که دیروز از یه دوست خوب دریافت کردم هم کلی انرژی بهم داد... اما با این حال تمام آرزوهام برباد رفت و نه تنها کنکور نسبت به پارسال سخت تر بود، بلکه منم آخرهای کنکور (شایدم وسطاش) کلا حالم بد شد و مجبور شدم کنکور رو نصفه و نیمه ترک کنم!! توی کلاس شمارۀ 7 مدرسۀ فاطمیه کنار پنجره ای که یه تاقچۀ بزرگ داشت و درست لوکیشینی بود که آرزوشو داشتم، فک نمیکردم اتفاق بدی بیوفته اما.... یه مراقبی داشتیم که قبل از کنکور کلی واسمون از خودش خاطره تعریف کرد و کلی خندوندمون، میگفت 12 سال بعد از دیپلمش رفته بوده دانشگاه! واسه اینکه استرسمونو کم کنه ازمون خواست یه بیوگرافی مختصر از خودمون بگیم! خیلی جالب بود، توی اون کلاسی که تقریبا 30 نفر بودیم، 7-8 نفرشون فارغ التحصیل لیسانس یا حتی ارشد بودن و احتمالا مثه من هدفشون رشته های بزرگ بوده، اما بعد از کنکور که دیدمشون همچین راضی از جواب هاشون نبودن! فک میکنم از سال 87 که اولین کنکورمو دادم تا حالا 5 باری این کارو کردم، و توی این سالها امسال اولین سالی بود که وقتی از جلسه اومدم بیرون، برخلاف همۀ بچه ها هیچ کسی اون بیرون منتظرم نبود، یعنی خودم خواسته بودم کسی نیاد، ولی نمیدونستم قراره اینقده دلم بگیره! شاید باید کتابامو نگه دارم برای سال بعد...

190. دلم یک دوست میخواهد، که اوقاتی که دل تنگم/ بگوید خانه را ول کن، بگو من کی کجا باشم؟!

میگم شمارش معکوس شروع شده یا هنوز مونده؟! یه دوستی داشتم چند ماه پیش بدون دلیل یهویی از تلگرام رفت! هرچی ازش پرسیدم که چی شده فقط گفت برام دعا کن یه کاری پیش اومده نمیتونم تو تلگرام باشم! منم گفتم با اینکه نمیدونم کارت چیه اما امیدوارم موفق باشی! دیروز دیدم عــــــه برگشته تلگرام و رفتم جویای حالش بشم ببینم مشکلش رفع شده یا نه، نگو این دوست مام (که شرایط یکسانی داریم تقریبا) میخواسته مثه من کنکور بده، یعنی دیشب با شنیدن این خبر اینقده خوشحال شدم، آخه دیگه الان حس میکنم که تنها نیستم! یه حس غریبی داره اینکه آدم مدرک کارشناسی داشته باشه و دوباره بره درسای دبیرستانو بخونه و بخواد از صفر شروع کنه! وقتی میبینی دوستات دارن پیشرفت میکنن و به فکره ارشد و دکتران و تو داری پس رفت میکنی یه حس نا امید کننده ای به آدم دست میده، اما من با همۀ این حس ها جنگیدم و بازم میجنگم، چون باید به اون چیزی که میخوام برسم و تا نرسیدم دست از تلاش برنمیدارم! اصلا از این انتظارای کوفتیه نزدیک امتحان خوشم نمیاد، البته این حس رو برا امتحانا نداشتماااا بیشتر واسه همین کنکورای مزخرفِ کارشناسی و ارشد بوده! چه خونده باشم چه نخونده باشم این انتظارش اذیتم میکنه، وگرنه من اصلا با خوده مقولۀ کنکور مشکلی ندارم که! از صبح هم همینجوری عاطل و باطل دارم تو خونه میچرخم، نه میدونم چی بخونم، نه میدونم چی نخونم، نه میدونم اصلا بخونم یا نخونم، فقط اینو خوب میدونم که باید یه چیزی بخورم! اونقدم هله هوله ریختم توی این شکم لامصب که ناهار و شام هیچی نتونستم بخورم! به نظرم پارسال که رفته بودم برا گزینش، محلش همون دبیرستانی بود که جمعه قراره برم کنکور بدم، به دوستم پیام دادم ازش بپرسم، اولش میگه آره خودشه، بعد که چند بار ازش پرسیدم "مطمئنی؟" میگه راستش یادم نیست!! من نمیدونم من قراره کنکور بدم، من قراره نتیجۀ زحمتامو ببینم، من قراره استرس بکشم، همۀ این بدبختی ها با منه، چرا دوستام قاطی کردن و دارن جور منو میکشن؟! این کارت ورود به جلسه مو هم که سانسور کردم به الناز و م. پ. ن گفتم یه نکتۀ ریز داره اگه متوجه بشین یه بستنی پیش من دارین، م. پ. ن اومده میگه جلوی معلولیت رو خالی گذاشته!! یعنی واقعا من از نظر اون معلول ذهنی ام که دارم میرم برای صدمین بار کنکور بدم؟! اصلا کاری باهاش ندارم، انیشتنم میگفتن خنگه، ادیسونم بعد از صد بار شکست بالاخره موفق شد لامپو اختراع کنه، منم بالاخره به هدفم میرسم! جناب م. پ. ن وقتی دیدی اسم و اختراعات و اکتشافات من تو دنیا مثه توپ صدا کرد اونوقت بهت میگم که جلوی معلولیت رو چرا خالی گذاشته بودن!! حوصلم شدید سر رفته!! کاش یکی بود... اما متاسفانه برای ما همیشه یکی نبود!!+ اون شکلکای جدیدم تازه پیدا کردم!! ندید بدید هم خودتونین!!

189. خواهرم خواهرای قدیم!!

آبجی اومده خونه و با ذوق و شوق میگه: زهرا اگه بدونی امروز موقع اومدن چه اتفاقی افتاد؟! _ خب چی شده؟! + امروز داشتم میومدم یه خانومه جلومو گرفت، گفت خانوم دختر مجرد میشناسی که لیسانس باشه؟ _ خـــــــــــــــــــــــُـــــــــــــــــــــب؟! (اینو خیلی مشتاقانه بخونین!) + هیچی دیگه! _ چی هیچی دیگه؟! چی شد؟! شماره دادی؟! + نه! _ دقیقا قیافۀ من + خو دختر مجرد سراغ ندارم!! _ حالت خوبه؟! من اینجا ساقۀ کرفسم؟! شلغمم؟! نکنه شوهر دارم و خودم بیخبرم؟ + (سکوت) خواهر ما رو باش! مردمم خواهر دارن مام داریم! نه خداییش این خواهره که من دارم؟! میگه دختر مجرد نمیشناسه، ای خدا بیا منو بکش راحت شم!! با این ضد حالی که از طرف آبجی خوردم، دیگه دست و دلم نمیومد که برم سرکار، اما رفتم دیدم به به چه خبره!! دختره یکی از همکارامون از باغ مادرشوهرشینا یه عالمه آلبالو آورده، یه بشقاب برا من شست و آورد، منم همچین عین قحطی زده ها افتادم روش انگار نه انگار که سه روزه دارم آلبالوهایی رو میخورم که آبجی اینا از باغشون برامون آوردن! همچین وسطاش که رسیدم گفتم یه تعارفی هم به شما بکنم، دهنی نشده که، اضافه هم نیست، برای تعارف کردنم هیچوقت دیر نیس، فقط مدیونین بیشتر از یه دونه بردارین! +حتی موقع عکاسی هم نتونستم نخورم، همش نگران بودم نکنه یکی بیاد ازم بگیره، جای من بودین می فهمیدین چی میگم!! نیستین خب طبیعیه نفهمین!! + دیشبم خیلی اتفاقی یه وبلاگ پیدا کردم توپ! لینکشم این بغل ها بگردین پیدا میکنین، من کلا عاشقه اینجور وبلاگام که طرف خودش بنویسه نه که از جایی کپی کنه! به خودم قول دادم بعد از کنکور بشینم تمام پستاشو بخونم! براش آرزوی موفقیت دارم!

188. بعد من تنها نخواهی ماند اما بعد تو/ بر من تنها نمی دانی چه ها خواهد گذشت...

از دیروز که سازمان سنجش اومده کارت ها رو گذاشته که بریم برداریم و پیرینت بگیریم و بعدش بعد از کنکور دوباره به خودشون تحویل بدیم، چندین نفر از دوستام بهم پیام فرستادن و بعضیاشونم زنگ زدن که بهم یادآوری کنن که یادم نره کارت رو تهیه کنم، یکی دو نفرم از چند روز قبل مستقیم یا غیر مستقیم بهم گوشزد میکردن که فلان روز کارت ها رو میدن! یعنی یه همچین دوستایی دارم، اونا بیشتر از من پیگیر کارای من هستن و این باعث خوشحالیه! مهم هم نیست که رابطۀ دوستی من باهاشون در چه حده و این دوستی تا کی و کجا قراره ادامه داشته باشه اما همین که امروز به فکر من هستن و براشون مهمه که من چیکار میکنم و برای تصمیم هایی که میگیرم احترام میذارن و تشویقم میکنن برام هم کافیه هم ارزشمند! یه دوستی داشتم که میگفتم دخترش به دنیا اومده و اسمشو گذاشته نیلوفر (پست شمارۀ 180 )، امروز تولدش بود! بیشتر از 10 ساله رفیقمه، هرچند از وقتی که ازدواج کرد و رفت ورزقان شاید سالی یکی دوبار میتونم ببینمش، اما با این حال ذره ای از احساسم بهش کم نشده و اگه زمانی هم اون منو فراموش کنه، من نمیتونم اینکارو بکنم چون خیلی بهش مدیونم، و این شامل اون دسته از دوستامم میشه که الان هستن و شاید بعد ها نباشن! تولدشو که تبریک گفتم، کنار پیام تشکرش یه پیامی فرستاد که خیلی داغونم کرد، از ظهر حالم گرفته س، خدا کمکش کنه واقعا! (نه که به من چیزی گفته باشه ها، یه مشکل بزرگی براش پیش اومده که امیدوارم مشکلش هرچه زودتر حل بشه!) + عنوان: سجاد سامانی + این شعر هم خیلی به دلم میشینه، چندباری توی گروه ها گذاشتم اما انگاری دلم آروم نشده، میذارم اینجا که همیشه بمونه! به تو گفتم که در این دور شدن ناچاری؟ سر به تایید تکان دادی و گفتی آری عین مرگ است اگر بی تو بخواهد برود او که از جان خودت دوست ترش میداری ای که نزدیکتری از منه دلتنگ به من بین ما نیست بجز فاصله ای اجباری من عروس توام ای از من و آغوشم دور خطبه را گریۀ من میکند امشب جاری زندگی چیست بجز خاطره ای افسرده زندگی چیست بجز رنج و غمی تکراری گله ای نیست، به تنهایی خود دل بستم به – غزل گریه – ی هر روز... به شب بیداری روی دیوار دلم سایه ای از قامت توست مثل تنهاییِ من قد بلندی داری... "سیده تکتم حسینی"

187. کنکور از آنچه فکر میکنم به من نزدیک تر است!

شما تازه به دوران رسیده ها یادتون نمیاد که!! یکسال قبل از اینکه من اولین کنکورم رو دادم، داوطلبا باید میرفتن پست، دفترچه میگرفتن، بعد فرمی که داده بودن رو پر میکردن و دوباره میبردن پست و پست میکردن بعد وقتی کارت ها رو توزیع میکردن باید میرفتن دانشگاه تبریز و ساعت ها توی نوبت می ایستادن و امکان داشت کارت پاره بشه و ایراد داشته باشه و همونجام توی حیاط دانشگاه تبریز چند تا میز گذاشته بودن که به اشکالات کارت ها رسیدگی بشه، بعد دو تا کاغذ میدادن که رو یکیشون آدرس حوزه های امتحانی رو نوشته بود و روی یکی دیگه مثلا نوشته بود اونایی که شماره های داوطلبیشون از فلان تا فلانه توی فلان حوزه س! یعنی قبل از کنکور باید از هشت خوان میگذشتن و بعدش باید تحلیل میکردن که حوزۀ امتحانیشون کجاس و ممکن بود اشتباه تحلیل کنن و روز امتحان برن حوزه ای که شمارۀ اونا اونجا نبوده!! (این قسمت رو با خواهرم رفته بودم و همۀ مراحلش رو خودم از نزدیک دیدم!) بعدش کردن اینترنتی، یعنی درست اون سالی که من کنکور دادم اولین سالی بود که ثبت نام اینترنتی شده بود، اونم باید دفترچه و نمونه فرم و اینا رو میرفتی از پست هزینه میدادی و میگرفتی، بعد یه کارت های زرد رنگی هم بود (نمونه شو هنوزم دارم) از اونایی که بانک توش رمز کارت ها رو میده، به عنوان همون کارت اعتباری بهمون میدادن و خوندن عددهای اونو وارد کردنشون کار حضرت فیل بود!! حالا اگه یه رقمش ناخوانا میشد باید میرفتی یکی دیگه میگرفتی، مثه الان نبود که برات با کلی تشکر و اینا اس ام اس میکنن و اگه اشتباهی هم رخ بده اونان که مسئولن! خلاصه بله ما این چیزا رو دیدیم واسه همین قدر داشته هامونو میدونیم، این هفتادیا به اون ور این مصیبت ها رو نداشتن که، نشستن تو خونه، نه صف دفترچه دیدن، نه صف پست، نه هیچی، عرض ایکی ثانیه کاراشونو ردیف کردن، بعد احیانا دانشگاهم که قبول میشن میگن أه این چه دانشگاهیه!! از اتاق فرمان اشاره میکنن که برو سر اصل مطلب!! هیچی دیگه منم کارتمو گرفتم، البته نه به روش سنتی، بلکه به سبک کاملا مدرن!!

186. ساعتم ^_^

بالاخره منم به جمع ساعت داران (ساعت واران*) پیوستم! امروز صبح دیگه قید درس رو زدم و رفتم به یه سری کارا سرو سامون بدم! اول اینکه از بانک برام پیام اومده بود که دوست عزیز (من دوست عزیزشم ها) با اینکه کارتت رو تعویض کردی اما تا 20 ام این ماه باید بیای که ما یکی دیگه برات صادر کنیم! یه جورایی غیر مستقیم میخواست بگه که ما بیکاریم برا خودمونو شما کار جور کردیم، منم چون اون کارتمو لازم دارم مجبور بودم برم، از طرفی ساعت میخواستم بخرم برا کنکور که اصلا وقت نمیشد برم و به مامان گفته بودم خودت برو با این ویژگی هایی که گفتم یکی پیدا کن و برام بخر که اونم هی میگفت نه خودتم باید بیای، صبح بعد از کلی معطلی توی بانک رفتیم و بعد از اینکه کلی گشتیم و میخواستم کیف هم بخرم و پسند نکردم، این ساعت چشمو دلمو گرفت! لامصب ساعت چه گرون شده!!! باید حواسم باشه دیگه گمش نکنم! من با نرخ چند سال قبل رفته بودم ساعت بخرم با نرخ نجومی مواجه شدم!! آخه ساعت چیه که آدم بخواد اینهمه هم بهش پول بده! باور کنین اگه میذاشتن سر جلسه با خودم گوشی ببرم خودمو به خرج نمینداختم! از این ساعت کامپیوتری ها (5 هزاری ها) هم پیدا نکردم؛ وگرنه زمان مهمه ساعت و شکل و مدل و اینا بهانه! از اونجایی که کسی رو ندارم تا باهاش حداقل ساعتمو ست کنم، دیگه اون یکی ساعت شبیه این که واسه جنس ذکور بود رو همونجوری گذاشتیم اونجا بمونه و این ساعت رو با قلبی پر از اندوه از جفتش جدا کردیم!! خیلی لحظۀ دردناکی بود، خدا نصیب هیچ ساعتی نکنه! بسوزه پدر تنهایی و سینگلی و از این صوبتا! * این ساعت واران ایهام نداره؟!  1) در زبان ترکی "داشتن" میشه "وار": ساعات واریم --> ساعت دارم!  2) در زبان فارسی "مانند" میشه "وار": دیوانه وار--> مانند دیوانه!+ خواستم بگم فارسیمم مثه عربیم خوبه... کور شود هر آنکس که نتواند دید!!

185. شباهت!

بنده به این امر که کمال همنشین در آدم اثر میکنه، یا میگن رفیقا ویژگی های همدیگه رو برمیدارن یا روایت شده که هر کس هم کیشه رفیقشه کاملا معتقدم! اما نه دیگه تا این حد که عکس های پروفایلامون هم یکی باشه! البته نه که خدایی نکرده فک کنین من ناراحتم میشم یا چی، اصلا هم اینطور نیست، کلا من از اینکه لباسام یا وسایلام شبیه کسی باشه نه تنها بدم نمیاد، اتفاقا خیلی هم خوشم میاد، اما این گسترشِ یکسان سازیِ عکس پروفایل داره یکم نگران کننده میشه، مخصوصا اینکه عکس گروه رو هم عوض میکنن، این عکس زیر هم بعد از انصراف م. پ. ن از اینکه با منو الناز و چندین نفر دیگه شبیه بوده، توسط عکاس محترم "الناز خانیم" گرفته شده! خیلی خوبه ها که ما شبیهیم، ولی خب مثلا شباهت عکس پروفایل الناز با م. پ. ن و عکس گروه ممکنه مشکلاتی ایجاد کنه؛ مثلا من یهویی حواسم نباشه یه چیزی رو که میخوام به الناز بگم برم توی گروه بگم!! خب فاجعه میشه دیگه! وگرنه من که مشکلی با این جوجۀ صورتیه خوشگل ندارم! فقط بخاطر خطرات احتمالیش میگم! اصلا از همین جا اعلام میکنم اگه خدایی نکرده زمانی حرفی از من شنیدین که مربوط به شما نبوده، بدونین که مربوط به شما نبوده! فک کنم منظورمو رسوندم! +عید رو تبریک نگفته بودم؟! خب الان میگم! + چی؟! کنکور؟! بیخیال بابا