واسه جلوگیری بیشتر از ابتلا به کرونا خودمونو اینجوری ایزوله (نایلون پیچ) کردیم... اصلا رعایتِ بهداشت ماییم و بقیه دارن ادامونو درمیارن :)
اصولا عاشق نامه نگاری ام، اون زمونا که تو کرمانشاه بودیم تنها زمانی بود که با دختر خالم اینا توی تبریز نامه بازی میکردیم... بعدها نامه گرفتن هامون از پسرا در حد یه کاغذ کوچولویی بود که توش شمارشونو نوشته بودن، بعد از اونم که دیگه تکنولوژی جاشو به کاغذ بازی داد، ولی تقریبا همه ی کسایی که منو میشناسن یه نامه (به زبان انگلیسی با دست خط بسیار زیبا) از من دارن که از چندتاییشون جواب گرفتم، حتی از اونایی که بهشون دسترسی نداشتم عکس نامه رو دریافت کردم :) آخرین نامه ی واقعی ای که نوشتم نامه ی خداحافظی ای بود که واسه اولین عشقم نوشته بودم هرچند به نظرم لیاقت اونو نداشت! بگذریم...
بخاطر علاقه ای که دارم (به همون نامه نوشتن و اینا) بیشتر از تعداد وبلاگ هایی که دنبال میکنم توی این مدت چالش "نامه برای..." خوندم... از این وبلاگ به وبلاگ دوستاش که ازشون دعوت کرده بود، از اونجا به جای دیگه... کم مونده بود از وبلاگ خارجیا سردربیارم... واقعا از بعضیاشون لذت بردم، به حدی که چندبار میخواستم کامنت بدم به طرف که میشه یه دونه هم برا من بنویسی؟! :) اما بعضیاش اینقد رو اعصاب بود و قلمبه سلمبه نوشته شده بود (انگار قرار بود برا دادگاه عریضه بنویسه) که خوندنشونو نصفه و نیمه ول میکردم و یه دیسلایک هم (اگه داشت) نصیبش میکردم... بحمدا... هیشکی منو دعوت نکرد ولی اگه دعوت میشدم در صورتی که نمیپیچوندمش (که حتما اینکار رو میکردم!) قطعا برا "پروفسور اسنیپ" (آلن ریکمن)توی فیلم هری پاتر نامه مینوشتم،
اصلا من کل فیلم های هری رو بخاطر شخصیت اسنیپ تماشا کردم... وقتی فهمیدم بازیگر اون نقش فوت کرده اینقده ناراحت شدم که تا حالا برا بازیگرای خودمون ناراحت نشده بودم... فک کنم تنها بازیگر خارجی ای باشه که هروقت یادم بیوفته براش فاتحه بخونم...
+ یه نفر هم برای ایشون نوشته بود... کلیک بفرمایید.
) 
کاش هرکی هست بیاد بگه... بخدا من جنبه شو دارم :) تازه فرقی هم نمیکنه این حس چی باشه، حتی نفرت (مقدمه ی اول) هم باشه برام لذت بخشه چه برسه حس های مثبته دیگه... :)
