خیلی سال پیش - شاید بیست سال - که من خیلی کوچیک بودم با عموم اینا رفته بودیم زیارتگاهی اطراف تبریز! نه اسم اونجا رو میدونستم، نه یادم میاد چقد از تبریز فاصله داشت، فقط خود ضریح یادم بود! ولی خوب یادم میاد اون زمان یه کتاب ادعیه برداشتیم بخونیم که توی صفحه ی اولش یه داستانی از شفا پیدا کردن یه دختری نوشته شده بود و آخرش نوشته بود که هرکسی که اینو میخونه باید توی سه تا کتاب قرآن یا ادعیه ی دیگه این داستان رو بنویسه (به عبارتی با نوشته های مزخرفشون به کتاب های ادعیه و مخصوصا قرآن توهین کنن)، وگرنه چنین میشه و چنان میشه! دخترعموم که شدیدا به این خرافات اعتقاد داشت شروع کرد به نوشتن و بعد هم آبجی نوشت و نوبت به من نرسید، منو هم که ترسونده بودن تقریبا مطمئن بودم که چون اون داستان رو ننوشتم حتما بلائی سرم میاد... اما هیچ اتفاقی نیافتاد و همین باعث شد که خیلی از خرافات رو واسه همیشه بذارم کنار! (درسته اون موقع من مدرسه نمیرفتیم اما باید بگم که من قبل از مدرسه رفتن خوندن و نوشتن بلد بودم، بدون اینکه کسی بهم یاد بده!)
دیروز با هم باشگاهی های مامان بعد از اینهمه سال رفتیم همون امامزاده! به نظرم خیلی عوض شده بود، گرچه از حیاط و ورودی و داخلش هیچی یادم نمیاد، شایدم اصلا اون زمان این شکلی نبوده و الان بازسازی شده و به این شکل دراومده؛ ولی یه حس و حال خوبی داشت و خلاصه جای همه تون خالی بود... فقط یه چیزش جالب بود که یه قرآنی رو که برداشتیم بخونیم صفحه ی اولش بازم از اون داستان های مزخرف نوشته بودن و خواسته بودن توی سه تا قران دیگه نوشته بشه... واقعا خرافه پرستی تا کی؟!
القصه آدرسشو دقیق نفهمیدم فقط میدونم طرفای آخمقیه بود! برای اطلاعات بیشتر -درصورت تمایل- اینجا رو کلیک کنید :)
+ امام حسین که ما رو لایق نمی دونه بریم زیارتش، همین که امامزاده ای اطراف خودمون میطلبه بازم غنیمته... :(
+ میگویند هوای تبریز سرد و خشک است؛ خدا کند دلت به سردی و خشکیِ هوای شهرمان نباشد!
