176. به خیر گذشت!

دیروز از صبح ساعت 10 رفته بودم سرکار و عصر ساعت 6 برگشتم!! یعنی در واقع برنگشتم، جنازمو برگردوندم! چقد هم به خودم و هرکی که کار میکنه و نمیکنه و کنکور میده و نمیده و همه و همه بد وبیراه دادم بماند!! از اون طرف هم مامان بهم کلی لطف کرده بود و منو از خرید نون معاف کرد، در عوض خواست که سر راهم براش ماست بخرم! حالا من خسته و کوفته در به در دنبال ماست ترش میگردم! رفتم توی یه مغازه طرف هم دیده فارسی حرف میزنم حس کنجکاویش گل کرده و میپرسه اهل کجایی و منم حوصله نداشتم توضیح بدم مستقیم گفتم بچۀ کرمانشاهم! طرفم نگو اونجا خدمت کرده بوده حالا (خر بیار و باقالی بار کن!) هی تعریف و تمجید و تعارف تیکه پاره کردن و از این صوبتا! اومدم خونه، نه میتونم درس بخونم نه ازخستگی میتونم بخوابم، هوام چنان طوفانی و بارانی و قاطی پاتی شد یه لحظه، که اگه 5 دقیقه دیرتر میرسیدم خونه، قشنگ تو خیابون میتونستم اساسی دوش بگیرم! حالا اینا چیزی نیست که! صبح که برا سحری بیدار شدم نمیدونم که به کیا تک زدم و به کیا نزدم، جماعتم که از حال داغونه من خبر ندارن که، فک میکنن این کارا عمدی بوده، منم به روشون نیاوردم ولی خدایی واسه پیام هاشون کلی خندیدم! اینا یه نمونه شه:خواهرم: دوستم ر.ر:و م. پ. ن (این دیگه نابودم کرد):