237. ... (عنوان براش ندارم!)

آقا ما یه همکار داریم ماه پیش هر روز یا توی تولد بود یا عروسی، یه روز برگشتم گفتم فلانی چه خبره هی مرخصی میگیری، مگه چقد فامیل دارین که تمومی نداره، اتفاقا همون روز هم گفت که این عروسی دیگه آخرین عروسیه، و البته همینطور هم شد! حالا من به اون خندیدم سر خودم اومد!! چهارشنبه که نه تنها نتونستم تولد برم، شب ساعت 8 برگشتم خونه (به وقت قدیم)، از تولد هم برام کیک نفرستادن نامردا... دیروزم که عروسی رفته بودیم و جای شما هم بسی خالی بود، چون مجبور شدم مرخصی بگیرم کارم مونده بود برا امروز و امروزم که جمعه بود از ساعت 10 صبح رفتم سرکار و ساعت 1 برگشتم (به وقت جدید) از اونجایی که به امید خدا از فردا میخوام کم کم شروع کنم درس بخونم و همۀ دوستام آرزو دارن منو به آرزوهام برسونن، خواهر شوهر همکارم از یه شهر دیگه برام یه سری کتاب فرستاده و گفته بازم بیاد تبریز یه سری دیگه میاره (دستش درد نکنه) النازم که دیروز پیام داده: حالا یه روز باید یه نفر رو پیدا کنم که قبول زحمت کنه و بتونم باهاش برم از خونۀ الناز اینا اون کتابا رو بیارم، اصلا هم جاش برام مهم نیس... حالا نه که بگم خونمون خیلی بزرگه و خیلی جا دارم ها نه، ولی ایشاا... براشون یه جایی پیدا میکنم که بذارم، خدا بزرگه... + یه چیز دیگه هم میخواستم بگم اما الان هرکاری میکنم یادم نمیاد، حالا بعدا یادم افتاد میگم! + راستی وقت کنم به وبلاگ همتون سر میزنم، خدا شاهده وقت برا تلگرام رفتن هم ندارم! بی وفا نیستم مطمئن باشین!