313. دورو نباشیم!

از بدی های بزرگ بودن توی یه جمعی که میانگین سن افراد سه چهار سال کوچیکتر از ماس اینه که باید یه سری چیزا رو بشنویم، بدونیم، ببینیم و در هر حال سکوت کنیم و بذاریم تو عالم بچگیشون خوش باشن! مگه ما خودمون کم از این بچه بازی ها کردیم؟

تو جمع نشستیم و داریم حرفای دخترونه میزنیم با یکم چاشنی غیبت، که یهو میگه: فلان پسره رو میشناسی؟

میگم آره چطور؟

میگه ازش نفرت دارم، خیلی آدم بدیه و هزار و یک الفاظ تمیز و ناتمیز نثارش میکنه!

میدونم چقد به اون پسره التماس کرده و منشا این حرفا از کجاس، هیچی نمی گم و لبخند تحویلش میدم!

چند روز بعد باز بحث میشه همون حرفا رو میزنه، روزای بعد هم همینطور!

تا اینکه به گوشم می رسه با همون آدم ریختن رو هم! دیگه از اون فحش ها خبری نیست! حالا دیگه سعی میکنه کمتر تو جمع ها حرف بزنه که مبادا کسی بپرسه از اون یارو چه خبر و نتونه دیگه بهش فحش بده، آخه الان دیگه اوضاع طور دیگه ای شده!

یکی نیس بگه عزیزم بخدا اون موقع هم مجبور نبودی اون همه حرفای زشت پشت سرش بزنی که الانم مجبور بشی اینهمه سکوت کنی!

اینم یه جور دورو بازیه که واقعا بدم میاد! یا حرف نزن یا میخوای حرف بزنی لطفا زر نزن!

از دست اینجور آدما خیلی ناراحتم اما خب چون من بزرگترم مجبورم فقط لبخند تحویلشون بدم و چیزی نگم! کاش میشد بهشون گفت ما میفهمیم چه خبره، لطفا به پای زرنگیه خودتون نذارین!

بیائید اگر یک روزی میان راه جا زدیم

تقصیر قسمت و شرایط و چه و چه نیندازیم

مرد و مردانه بگوییم :جا زدیم

بگوییم فلانی جان؟؟

ببخشید...

ولی دیگر دلم با شما نیست

ادامه ندهیم بهتر است

نه این که بگوییم قسمت نبود

شرایطمان خوب نیست

تو فلانی و من بهمانم...

بیائید اگـر یک روزی هم میان راه جا زدیم

انقدر وجودش را داشته باشیم

که سرمان را پایین بیندازیم و بگوییم:ببخشیـــد...

#امیرعلی_اسدی