314. انار

از بین اینهمه گروه و کانالی که هرکسی میتونه داشته باشه اگه یه روز ازتون بخوان همه شون رو حذف کنین و یکیشو نگه دارین کدومشو نگه میدارین؟ تاحالا بهش فک کردین؟

من زیاد فک میکنم، چون دوس دارم کسی که میاد تو زندگیم اهل نت بازی نباشه، بلد باشه اما معتادش نباشه، بعد، از منم بخواد بجز یکی دوتا گروه یا کانال بقیه شو حذف کنم و من با کمال میل اینکار رو میکنم!

دوتا گروه هست که خیلی دوسشون دارم، یکیش گروه زبان انگلیسی بود (هست) به "مدیریت" الناز که الان که زیاد نمیرم نت اونجا سوت و کور شده، نمی گم بخاطر من بوده اما خب من چیزی نگم بقیه هم چیزی نمی گن!

اون یکی گروه یه گروه معما و سرگرمیه به مدیریت یه آقای میانسالی که اصرار داره استاد صداش نکنیم و اسم فامیلشو بگیم! یه آقای خوش برخوردی که صبح تا شب معماهای جالبی میذاره و من معماهای شب ساعت ۱۱ به بعدشو دوس دارم و توی اونا شرکت میکنم!

تا ساعت ۱۱ هم به یاد قدیم میشینیم پای سریال جومونگ! خداییش بعد از اینهمه سال تماشا کردنش لذت بخشه! الان چیزایی رو تو فیلم دقت میکنم که یا یادم رفته بود یا برام مهم نبود! یکیش این که جومونگ از همون نگاه اول از سوسانو خوشش اومد و دیگه ازش اصل مصل نپرسید! که مثلا چند سالته و چیکاره ای و اهل کجایی و اینا! فقط خوشش اومد، اونجوری هم که وقایع تاریخی فیلم نشون میده سوسانو حداقل یکی دو سالی از جومونگ بزرگتره! طرف اومده تو اینستا میگه خانوم ازت خوشم میاد( ادای جومونگ ) میشه اصل بدی؟ میگم فلان از فلان! میگه عههههه یه ماه از من بزرگتری بای! یعنی خاک تو سر خودتو خوش اومدنت!

انار... اینم از اون میوه هاس که وقتی دون میکنم و وقتی میخورمش باید آهنگ گوش بدم! و چه آهنگی بهتر از آهنگی که جدیدا پیدا کردم و چقد هم به دلم میشینه! واقعا زیباس  اما ازم نخواین اسمشو بهتون بگم چون نمیگم! :)

 

بیا برویم به پنجاه سال قبل...

به خانه های حوض دار، به اتاق های تو در تو...

مـــن، پاییز که شد انار دان کنم برایت با گلاب و شـــکر!

شب ها درز پنجره ها را با ملافه بگیری که سرمــــا توی تنمان نرود..

بنشینیم دور کرســــی، از حجره بگویی برایم و کسب و کارت و من لبخند بزنم

 لا به لای حرف هایت سکوت بشود، دنبال چشـــم هایت بدود نگاهم، بفهمم که خوابی و لحاف را روی تنت صاف و صوف کنم...

بیا برویم به پنجاه سال قبـــل...

به همان جایی که تا زمان پیـــر شدنمان، یادم نیاید کِی گفتی دوستم داری، یادم نیاید کِی کادوهای یک دفعه ای گرفته باشی برایم،

ولی خوب بخاطر بیاورم لا به لای ملافه هایی که لای درزهای پنجره میگذاشتی چقدر "دوســــــتت دارم" بوده...

بیا برویم به پنجاه سال قبل...

به واقعیت، به پای هم دیگر پیـــــر شدن، به مانـــدن،

بیا فاصله بگیریم از امـــــروزی بودن ها، از ماهگرد گرفتن ها و سالگرد گرفتن ها، از کادو های یک دفعه ای، از دوستت دارم های تلگرامی، از امروز بودن ها و فردا رفتن ها...

بیا فاصله بگیریم از این همه مجازی بودن،  بیا اصـــلا حرفـــی نزن نگو دوستـــــم داری اما واقعـــــی باش...

این دنیای امروز دارد حال همه را بهم می زند... 

#مـــرآ_جان