381. با من حرف بزن!
دانشمندا گفتن که برا اینکه افسردگی نگیرین حرف بزنین! اما دیگه نگفتن با کی؟ کجا؟ چجوری؟ راجع به چی؟ اصلا چرا؟ بعد تو آموزه های دینیمون اومده که کم حرف بزنین! چی بود اون شعره که در تایید این آموزه های میگفت کم گوی و گزیده گوی؟! خلاصه ما همیشه بین دوراهی بین علم جدید و علم قدیم (همون آموزه ها) سرگردانیم! علم جدید میگه نمک رو حذف کنین، روایت پیامبر به حضرت علی میگه غذاتو با نمک شروع کن که هفتاد مرض رو دفع میکنه! بالاخره که باید یکی از این روش ها رو پیش گرفت! من خودم علم قدیم رو میرم، مگر جایی که به بن بست برسم و توی اون زمینه حرف و حدیثی پیدا نکنم، اون موقع هم باز نمیرم سراغ علم جدید، بالاخره یه مصداقی، شبیهی چیزی از اون علم قدیم کشف میکنم!
اما راجع به حرف زدن! با تمام احترام و مقبولیتی که نسبت به علم قدیم دارم نمیتونم حرف نزنم، خفه میشم، میترکم، باید بگم، کسی رو هم که الحمدا... ندارم میام تو وبلاگم میگم، به خودم بیشتر! و اون دسته افراد خیلی کمی که منت سر وبلاگ من می ذارن و مطالب رو میخونن! این یه راز موفقیت من توی افسرده نشدنم بعد از شکست های متعدده! حالا نمیدونم چقد درسته که میگن جنس مونث پر حرف تره ولی اینو میدونم که سکوت یه زن اصلا نشونه ی خوبی نیست و البته سکوت یه مرد هم همینطور!
حالا دلم میخواد با کسی که سریال شهرزاد رو مثل من تا حالا دنبال کرده بشینم ساعت ها حرف بزنم و بگم چقد از شخصیت شهرزاد متنفرم و دلایلم رو بگم! واقعا منفورترین آدم توی اون سریال خوده شهرزاده! یه زنی که فک میکنه چون دو کلاس سواد داره باید همه چی طبق میل اون باشه و هر کاری که اون میکنه حتما درست و بی نقصه! جدا از جنسیت کلا از آدم هایی که چون باسوادن فک میکنن عقل کلن متنفرم! یه روایت جالب خونده بودم که فک میکنم از حضرت علی بود که تقریبا مفهومش این بود که کسی که به علمش مغرور باشه نادانه! از این قسم آدما زیاد دیدم، هم واقعی هم مجازی! خیلی هم ازشون بدم میاد، الان شهرزاد هم دقیقا همین جوریه! فقط دلم میخواد آخرش خوش نباشه واسه همچین آدم مغرور و بی خود!
پ ن: امروز عروسمون بی دلیل از دست مهیار عصبانی شد یه چک خوابوند تو گوشش، به اون زد اما دردش رو من و مامان و آبجی حس کردیم! آخه بچه ی یک و نیم ساله چی میفهمه که سیلی بخوره؟ من با گه گاهی کتک واسه تربیت موافقم اما نه بچه ای که هنوز نمیتونه حرف بزنه! خیلی ناراحت شدیم و خیلی هم عروسمونو دعوا کردیم ولی خب گذشت اون زمان که خونواده ی شوهر یه ابهتی داشت! الان زیاد هم آدم حرف بزنه حرمت ها از بین میره و یه بار برگرده بگه بچه ی خودمه به کسی مربوط نیست دیگه خراب میشیم دیگه! شما رو بخدا اگه یه روز بچه دار شدین هیچوقت تحت هیچ شرایطی بچه هاتونو پیش کسایی که دوسشون دارن (مادربزرک، عمه، عمو، خاله یا دایی) کتک نزنین، توهین بزرگیه واسه اونا! :(
mostafa rb
