386. آشنایی مجازی، درست یا غلط؟

توی گروهی بحث اومد از آشنایی های و دوستی های مجازی و بعد هم اگه قسمت بشه ازدواج! چقد مخالف داشت این بحث! چقد که همه بجز من مخالف بودن! من اما موافقم! نه با آشنایی مجازی مشکل دارم، نه با ازدواجی که اینترنت طرفین رو باهم آشنا کرده باشه! اما کلا با دوستی های بی سر و ته مخالفم! مخصوصا دوستی های مخفیانه که طرف رو توی صدتا سوراخ پنهان میکنن که مبادا بره مثلا تو اینستا خواهر طرف رو فالو کنه و خدایی نکرده آشنایی بده و اوه اوه آبرو ریزی بشه! 

حالا چرا با مجازی موافقم؟ همین اول بگم که موافق بودن من دلیل نمیشه که درست بودن اینجور آشنایی ها رو تایید کنم، فقط موافقم که بله نت هم میتونه وسیله ای باشه برا آشنا شدن که خب اونم اصول و شرایط و حتی محدودیت های خودشو داره که کسی که بلد باشه به هیچ وجه اجازه نمیده توی فضای مجازی ازش سوءاستفاده بشه! 

یادم میاد چند سال پیش که وقتم آزادتر بود از بیننده های پروپا قرص برنامه ی زلال احکام بودم و یکی از معدود آخوندهای که حرفاشو با جون و دل قبول دارم حاج آقا نقویان بودن و هستن! هنوز هم فایل صوتی برنامه های سال ۹۲ رو دارم و گهگاهی گوش میدم! یادم میاد اون موقع حاج آقا راجع به همین آشنایی های مجازی می گفتن که: طرف ازدواج میکنه میگن خب همسر رو کی معرفی کرد، مثلا میگه داییم، یا دوست پدرم، یا همسایه! بالاخره یکی واسطه میشه که این دو نفر با هم آشنا بشن و قسمت شده ازدواج کردن! اینترنت هم میتونه به عنوان واسطه ی آشنایی دو نفر عمل کنه، که البته حاج آقا شرایط این آشنایی رو هم میگن که من الان کلیاتش یادم هست اما جزئیاتش یادم نیست.

سه سال پیش نامزد یکی از دخترای توی محل کارم که یبار اتفاقی منو خانومش رو دیده بود، منو معرفی کرد به پسر عمه ش، نه نامزد همکارم منو میشناخت، نه خوده همکارم منو درست و حسابی میشناخت، نه اون پسر عمه هه! ولی خب معرفی شدیم که آشنا بشیم و ما هم خیلی محترمانه چند جلسه ای صحبت کردیم و به تفاهم نرسیدیم و تمام! درست ترین نوع آشنایی چه حقیقی چه مجازی اینطوری باید باشه، ولی متاسفانه الان پیشنهاد های مجازی به این صورته که طرفین اول شماره همو میخوان، بعد بدون اینکه حتی اسم فامیل همو بدونن شروع میکنن به شوخی های معمولی، بعد صحبت های عاشقانه و گاهی غیراخلاقی و بعد یکی میذاره میره چون همون زمان که اینا توی مرحله ی شوخی های معمولی بودن، یکی از طرفین (یا هردو) همزمان داشته مرحله ی ابتدایی آشنایی رو با شخص دیگه ای شروع میکرده و این چرخه هی ادامه پیدا میکنه و بعد میگن آشنایی های مجازی همش خیانته و اینا! 

کلا نظر من توی گروه این بود که هر آشنایی ای که نیت طرفین درست نباشه چه مجازی چه حقیقی آخر و عاقبت خوبی نداره، مهم شناخت درست و انتخاب درست هست! والسلام!

دو تکه از یه مجله ی روانشناسی رو توی ادامه مطلب گذاشتم اگه دوست داشتین خوندنش خالی از لطف نیست.

+ منو الناز (که الان بهترین و تنهاترین دوستمه) مجازی و توی فیسبوک باهم آشنا شدیم، بعد دیدیم عه هم دانشگاهی هستیم! وگرنه رشته ی زبان رو چه به مهندسی برق! تازه من چندسالی هم ازش بزرگترم! 

++ امروز هوا ابری بود، ترسیدم بارون بباره موقع برگشتن از خونه، چتر نداشتم، دوستام رفتن برام چتر خریدن!

لنگ کفشی بود توی بیابون... خوب شد بارون نیومد!