603. یکم هم توهّم بزنیم بد نیست :)

سه تا مقدمه میخوام بگم که شاید بی ربط بنظر بیان ولی اصل مطلبی رو که اخر سر میخوام بگم رو فقط وقتی متوجه میشین که مقدمه ها رو بدونین! (نخواین بدونین باید منو ببینین همین ) 

مقدمه اول: توی دوران راهنمایی و دبیرستان یکی از منفورترین چهره ها بودم... تُرک ها معمولا از کسی که تُرک باشه اما به هر دلیلی فارسی حرف بزنه بدشون میاد که خب این شامل منم میشد... از طرفی چون همیشه شاگرد اول کلاس بودم و رفیق های صمیمیم ضعیف ترین و تنبل ترین شاگردا بودن، بچه درس خونا و متوسطا از روی حسادت ازم نفرت داشتن... این حس نفرت اونا واسه من خیلی لذت بخش بود و حس خوبی بهم میداد! 

 

مقدمه دوم: توی دانشگاه یه دوستی داشتم خیلی دختر خوبی بود منم خیلی دوسش داشتم اما یه اخلاقی داشت که هر پسری که بطور خیلی خیلی اتفاقی از کنارش رد میشد توهّم میزد که پسره عاشقم شده و گرنه چه دلیلی داشت مسیرشو از اینجا بندازه که از کنار من رد شه (یه چیزی بدتر از حبیب توی سریال لیسانسی ها) طفلی خیلی کمبود عاطفه داشت :) منم درکش میکردم و این اخلاقش خیلی اذیتم نمی کرد (اما حرص خیلیا رو درآورده بود!!)

 

مقدمه سوم: توی همون دوران دانشجویی یه پسری بود که قدش نسبت به پسرای دیگه خیلی کوتاه تر بود اما خوش قیافه بود و بچه مایه دار... یه مدتی بود من هرجا که تنها میشدم یهو میدیدم این یارو با دوسش پشت سر منه... خیلی دقت کردم دیدم بله من هرجا میرم حتی پیش خواهرم (خب منو خواهرم هم دانشگاهی بودیم) اونم اونجاس! مثل دوستم توی مقدمه ی دو توهّمی نبودم اما مطمئن بودم یه حس هایی هست... خلاصه اهمیت ندادم و اونم رفت تقریبا با همه ی دخترای اطراف من دوست شد (چون پولدار و خوش قیافه بود خیلی خواهان داشت) که حرص منو دربیاره که خب برا من مهم نبود اصلا... ولی حداقل از این اتفاق اینو فهمیدم که درست حس کرده بودم و توی دلش نسبت به من یه حس هایی بود حالا حتما نمیگم از من خوشش میومده شاید ازم متنفر بود و میخواست با دیدن من هی تو دلش فحش بده و خودشو خالی کنه!

 

و اما اصل مطلب...
 چند وقتیه حس میکنم اطرافم یه حسی هست (مثل اون شخص توی مقدمه ی دو نیستماا) ... نمیدونم منشاش از کجاس ولی حسش میکنم... هی هم منتظرم یه پیامی دریافت کنم، دائم همه ی شبکه های اجتماعی و غیر اجتماعی و حتی ایمیلمو چک میکنم که مبادا پیامی بده و نبینم!کاش هرکی هست بیاد بگه... بخدا من جنبه شو دارم :) تازه فرقی هم نمیکنه این حس چی باشه، حتی نفرت (مقدمه ی اول) هم باشه برام لذت بخشه چه برسه حس های مثبته دیگه... :)
+ بسوزه پدر سینگلی

+ ایشاا... که توهّمی بیش نباشه چون اگه بفهمم کسی از من خوشش میاد دیگه نمی تونین منو کنترل کنین :))) هی پستهای عاشقانه واسه مخاطب خاص پشت سر هم... قشنگ سرویس دیگه :))

602. بابا بیخیال...!

یکی از عوامل ایجاد تنش و تشنج و ترس همین کارفرمای ماست...جدا از اینکه دائم از مواد ضدعفونی کننده توی محل کار استفاده میکنه این شکلی:

کلی هم مواد غذایی خریده که اگه همه جا رو تعطیل کنن حداقل تو خونه شون مواد غذایی داشته باشن و نیازی نباشه برن بیرون و به ما هم توصیه میکنه مواد غذایی واسه حداقل یه ماه ذخیره کنیم اینجوری (که البته یه بخش خیلی خیلی کوچیکشه)

 

اینقده که کارفرمای ما استرس میده گربه های محل هم از ترس تجمع کردن و میز گرد تشکیل دادن که حداقل واسه سلامت جامعه ی گربه ها یه چاره ای بیندیشن...

+ کسی رو هم نداریم هی بهمون پیام بده حالمونو بپرسه و دلواپسمون باشه... خیلی دردناک هااا... آدم میگه کرونا بگیره بمیره ولی این تنهایی رو نبینه... حوا اما نظر دیگه ای داره :))

601. چه دعایی کنمت بهتر از این/ که شود عاقبتت ختم به من :)

امشب شب آرزوها بود (شایدم هنوز هست نمیدونم!) خواستم آرزو کنم گفتم خدایا از کجا شروع کنم؟! اصلا چی آرزو کنم؟! مثلا آرزو کنم زنده بمونیم؟! شر کرونا کم شه؟! ازدواج کنیم (با کی؟!) ؟! پولدار شیم (این یه مورد محاله)؟! بچه دار‌شیم (این واحد پیش نیاز لازم داره)؟! خلاصه که دیدم هر آرزویی بکنم تا وقتی که از این کرونا جون سالم بدر نبریم بی فایده س! فعلا همین "مرگ بر کرونا" رو آرزو کردیم تا ببینیم بعدش چی میشه! 

تو اینستا استوری گذاشته بودن که "برین به کسی که دوسش دارین بگین حرفتونو... شهر به شدت بوی مرگ میده" یکی هم استوری کرده بود "بریم قبل از مُردن حرف دلمونو بگیم!" آی هوس کردم برم به چند نفر بگم چقد ازشون حالم بهم میخوره (حرف دله دیگه)... بعد برم به چند نفر هم بگم چقد ازشون خوشم میاد و به چند نفر دیگه هم بگم که حسابی دلتنگشونم و کارایی که گذشته کردن و بدی هایی که در حقم کردن رو بخشیدم و فقط به یه نفر بگم که چقد دوسش دارم... خداییش بخوام میتونم این کارا رو بکنم و اصلا هم توی این موارد غرور مرور ندارم که بگم وای اگه فکر دیگه ای بکنه چی...واکنششون هم اصلا برام مهم نیست... فقط میمونه اون مورد آخر... این یه مورد اگه دلمو بشکنه دیگه اون آدم سابق نمیشم! این خیلی سخته خداییش! واقعا کاش میشد آدم با خیال راحت بره به طرف بگه که دوسش داره... :(

اصلا خدایا نظرم عوض شد... کرونا رو خودت هرطور صلاح میدونی باهاش برخورد کن... آرزو میکنم که برای من یه عشق واقعی ردیف کنی... یکی که واسه حرف زدن باهاش لحظه شماری کنم و وقتی موعدش رسید همچین قلبم تالاپ تولوپ کنه به حدی که نفسم بند بیاد و نتونم حرف بزنم... اگه همچین کسی باشه... کاش همچین کسی باشه...

شاعر میفرماید: 

سخت است در این عصر دم دستی ها/ عاشق بشوی مثل دهه شصتی ها

محض اطلاعتون بنده یک عدد دهه شصتی ام... کسی نبود؟! :)

+ آرزوهاتون برآورده شه ایشاا... :)

600. ترسِ واقعنی!!

اینکه (دو روز پیش) میام سرکار و میبینم همه ی همکارا با ماسک و دستکش نشستن و اصرار دارن که منم از این چیزا استفاده کنم و قبول نمیکنم و به من به چشم خوده ویروس کرونا نگاه میکنن و این ویروس هم خب در حد خودش خطرناک هست ابدا ترسناک نیست!

اما اینکه ساعت 10 صبح که میام سرکار و میبینم خیابونا به طرز خوفناکی خلوته و مغازه ها تک و توک بازن و اونایی هم که بازن ماسک های فیلتر دار ترسناک استفاده کردن و این صحنه ای که امروز موقع اومدن دیدم و تا همین الان که نزدیک ساعت 12 ظهره و هوا هیچ تغییری نکرده خیلی ترسناکه!!

(دوتا درختی که توی مسیرم هستن و خیلی دوسشون دارم)

منی که از خونه مون تا محل کارم پیاده 15 دقیقه راهه از ترسم نتونستم توی این شرایط پیاده برم و مجبور شدم با تاکسی برم!!! یعنی مهِ... آلودگیه... چیه معلوم نیست (بو میداد هوا) یه جوری غلیظ بود که اصلا معلوم نبود از جلو آدم داره میاد یا هیولا... خداییش ترسناک تر از کروناس!! :))

+ چرا عدد رُند عنوان باید راجع به همچین موضوع ترسناکی باشه؟! :(

599. زهرا بالا دونیا یالان دونیاده...

بعضی روزا کلا روز بدبیاری و بد شانسیه... مثل همین دیروز... صبح اول وقت رفتم پول واریز کنم به کارت یه بنده خدایی، ای تی ام خطا میده ولی از حساب من کم میشه... حالا اون طرف هم براش پیام نمیره که پولی واریز شده یا نه... با کلی مصیبت بالاخره می فهمیم که بله پول رفته به حسابش... رفتم سرکار دیدم ارتباطمون با مرکز قطع شده... یهو وصل میشه... سریع قطع میشه... منم یه عالمه کار ریخته بود رو سرم و شده بودم عین آمریکا که هیچ غلطی نمی تواند بکند و اعصابم حسابی بهم ریخته بود... یکی دیگه هم یه جای دیگه از یه نفر دیگه بدش اومده بود و ناراحتیشو سر من خالی کرد... از همه بدتر برف های آبکی ای بود که میومد و خیابون رو گِل کرده بود (از بارون و این مدل برف ها فقط بخاطر گند زدن به لباس متنفرم) و شده بود قوز بالا قوز! رسیدم خونه هوس کردم کیک درست کنم که همه چی یادم بره، مثل اینکه زیادی یادم رفت و نصف بیشتر کیک سوخت... خلاصه که سرتونو درد نیارم دیروز یکی از منفورترین روزهای عمرم بود؛ خدا از این روزا نصیب هیشکی نکنه...
و اما
+ کروناجاندا یوخسان... دونیانین اوباشیندان گلدی ایکی نفری ده آپاردی، سن هله گلیب بیر نفری (منی ) آپارمیبسان :(
بله...از این سبز نوشت ها تُرکیشم داریم!!

+ رای هم نمیدم

+ عنوان شعری از شهریاره که مخصوص برا من گفته :) ولی اومدن تغییرش دادن به "حیدر بابا"... واقعا که... دزدی ادبی تا کی؟! 

598. پانصد و نود و هشت!

با اینهمه دوست مجازی و فالوور و دنبال کننده توی انواع و اقسام فضاهای مجازی، دیروز که ولنتاین بود هیچی... امروز که روز ولادت حضرت فاطمه س (حالا نمیگم مادر یا همسر هستم اما حداقل اسمم که زهرا هست) دریغ از یه پیام... دریغ از یه تک زنگ... دریغ از یه تماس اشتباهی حتی!! 

+ دیروز خودمو کُشتم به میلاد گفتم بیا بریم بیرون بگردیم و از دستامون عکس بگیریم بذاریم تو پروفایلمون که یوقت خدایی نکرده فامیل فک نکنن ما سینگلیم و کسی رو نداریم، یه سری هم ببینن و از حسودی بترکن، گفت من امروز تعطیلم و هوام سرده و خلاصه نرفتیم... (نتیجه) برادر هرچقد هم خوب باشه توی اینجور مواقع اصلا به درد نمیخوره... حالا اگه یه دوز پسر نصفه و نیمه هم داشتم اون خودشو میکُشت که باهاش برم بیرون و اونجا بود که من میتونستم تلافی همه ی دلخوری ها و دل شکستگی ها و بدبختی هامو سر اون خالی کنم و بگم نوچ! نمیام!! بعد هی از اون اصرار از من انکار... آی حال میداد... 

+ میگه تو چون نیتت اذیت کردن پسراس واسه همین هیشکی نمیاد باهات دوست بشه... اخلاق که الحمدا... نداری، پایه ی بیرون رفتناشم که نیستی، خرج هم که نمیکنی براش... دقیقا یه پسر برا چی باید باهات دوس شه؟! میگم بخاطر وفاداری و تک پر بودنم :)... همین که مثل بقیه ی دخترا نیستم باید هر روز چندین رکعت نماز شکر بخونه که منو داره... میگه خیلی پررویی بخدا...از اینا  تحویلش میدم!

+ میگم واسه کادوی ولنتاینم شماره کارت بدم واریز کنی یا داری؟! میگه بده! میگم نوموخوام... روانی هم خودتی!! :)

 

+ عاشق این کارتون بودم... 70 قسمته که دانلودش تازه تموم شد و کارتون بعدی که قراره دانلود کنم "سفرهای علمی"ه... البته که بخاطر سهیل و مهیار دانلود میکنم وگرنه من با این سن و سال و ابهت بشینم کارتون تماشا کنم؟! ابدا... :))

 

597. یخ زدگی!+ آدم برفی!

وقتی که برف میاد و من کاملا غیرمسلح (صبح که رفتم سرکار بخدا هوا آفتابیه آفتابی بود!!)  از سرکار میرم خونه و توی راه هیچ ماشینی منو سوار نمیکنه و مجبور میشم پیاده برم خونه نتیجه ش میشه این: (پالتوی سفید چقد بهم میاد :)) ) 

البته یه سمند بوق زد (خدا خیرش بده) اما راستش جوون بود یکم گرخیدم، فلذا سوار نشدم :) ولی ای شماهایی که ماشین دارین، توی این شرایط پیاده ها رو سوار کنین حتی اگه ازتون ترسید، اینقده بوق بزنین و گیر بدین تا از رو بره و سوار شه... والا ثواب داره! 
+ فعلا یخ زدم، صورتم هم داره میسوزه! تا یخم باز شه یکم طول میکشه... ایشاا... به کامنت هاتون بعد از ذوب شدن یخ ها جواب میدم :)

+ راستی تو جنگل زندگی نمیکنیماااا (پس زمینه) اینا یه سری درخت کاجن نزدیک خونمون، دیدم اونجا درختا مانع اومدن برف و برخوردشون به گوشی میشن (والا گوشی بسوزه تو این گرونی پول ندارم بخرم!) و خلاصه مکان خوبی بود واسه عکاسی و سلفی و قدم زدن های عاشقانه و ... :))

 

الان نوشت:

اینم آدم برفی ای که همین الان کار ساختشو با میلاد تموم کردیم :)

چشماش مشکل ژنتیکی داره :)) دستاشم درازه ولی دوسش دارم :)

596. آهای مخاطب خاص...

جالبه که وقتی بین دنیای واقعی و مجازی یه خط میکشیم، این خط کش برای پنهان کردن اسم و رسم و هویت ما فقط توی زمینه اسم و عکس کارایی داره... مثلا سعی میکنیم با اسمی خوشگلتر و باکلاس تر از اسم واقعیمون اکانت درست کنیم و  عکس پروفایلمونم رو هم اینقده دستکاری میکنیم که خیلی خوشگلتر از خودمون بشه... اما متاسفانه با اخلاقی خیلی گند تر از اخلاق واقعیمون وارد دنیای مجازی میشیم!! 
کی گفته تو دنیای مجازی حتما باید بد باشیم؟!
تو که واسه اسم و رسمت اینهمه تلاش میکنی که فوق العاده به نظر بیای نمیتونی بخاطر دل مخاطبهاتم که شده زود رنج نباشی؟! نمیتونی زود واکنش نشون ندی و سعه صدر داشته باشی؟! نمیتونی یکم خوب بودن رو تمرین کنی شاید توی اخلاق واقعیت هم تاثیر بذاره؟! نمیتونی یکم مهربون تر باشی؟! 
در تعجبم که اینجا مجازیه و کسی کسی رو نمی شناسه و اونوقت تو اخلاقت اینه... تو دنیای واقعی که همه میشناسنت اخلاقت چجوریه؟! مخاطب عزیز توی دنیای مجازی همه جور آدم هست، یکی ازت تعریف میکنه، یکی انتقاد میکنه، یکی بهت فحش میده حتی... نه چیزی ازت کم میشه نه چیزی بهت اضافه میشه، اما حداقل با تحمل همه ی این رفتارها میتونی صبر و تحمل رو توی خودت تقویت کنی... البته اگه بتونی! 
+ برای مخاطب خیلی خیلی خاصی که این دومین باره که بخاطر انجام کاری که واقعا در شانش نیست ازش دلخورم...

 

اضافه و بی  ربط: یه دختره هست تو اینستا به اسم هنگامه که مجازی با همسر کره ایش آشنا شده... توی پست های آخرش نحوه ی آشناییشو نوشته، خودتون برین بخونین اینم آی دیش (hengamehabdoli)، حالا من بگم یه عده میان میگن مجازی اله مجازی بِله... فقط میخوام بدونین کسی که آدمه و خودش و شرافتش رو قبول داره براش فرقی نمیکنه کجا باشه، همونطوری آدم میمونه... اما کسی که خودشو کمتر از یه آدم میدونه هرکاری ازش بر میاد و میشه مصداق همونایی که تو مجازی ازشون میترسیم...

595. منِ نفرت انگیز!

هیچ میدونستین اسم ها هم میتونن بارکد باشن؟؟ منم نمیدونستم اما دیشب به لطف بعضیا فهمیدم:

عکسای چندین سال پیش (دوران دانشجویی مخصوصا) رو سرکار داشتم به همکارم نشون میدادم، توشون عکسی پیدا کردم که خیلی جالب بود...

 

یعنی من اون زمان این اراجیف رو روی تخته سفید کلاس ها برا کی مینوشتم؟! شاید منم سرمایی ای بودم مثل اون خانوم سرمایی توی آزمایشگاه یکی از وبلاگ نویس ها (اینجا) که احتمالا همه برای فارغ التحصیل شدن من نذرها کرده بودن؛ وگرنه اینکه من رشته ی زبان رو که با بی علاقگی میخوندم هفت ترمه تموم کردم نمیتونه دلیل دیگه ای داشته باشه!! 

594. ائل گلیه خودمون!!

تصمیم گرفتیم بریم ائل گلی توی این‌ سرما... معمولا اونجا هواش سردتر از بقیه جاهاس اونم بخاطر آبی که توی استخر هست... حسابی از زیر و رو لباس و زره پوشیدیم که مبادا یخ بزنیم... رفتیم دیدیم جل الخالق اینا دیگه چجور موجوداتی ان (دخترا) عملا چیز خاصی تنشون نیست و خیلی خوش و خرم دارن با (ایشاا...) نامزداشون میگن و میخندن... به ضرس قاطع این بخاطر گرمای محبت و حرارتِ عشق و علاقه ی بینشون بوده وگرنه مقاومت اونا درمقابل سرما دلیل دیگه ای نمی تونست داشته باشه!!

استخر کاملا یخ زده، با اینکه نوشته بودن که یخ های سطح آب نازکه و کسی وارد استخر نشه، اما از رد پاها معلوم بود که دیوونه هایی بودن که بدجور هوس مُردن زده بود به سرشون و تا وسطای استخر هم رفته بودن!! 
خیلی توی اون هوا بستنی میچسبید اما با رای اکثریت رفتیم پخله (باقالا/ باقالی) که خب جاتون که خالی بود اما اونجا چهارتا دختر و پسر (دو دختر و دو پسر) نشسته بودن که یکی از پسرا، که دختره کنارش به بقیه هم نخ میداد، عجیب شبیه کسی بود که میشناختمش...